Γεώργιος Ξένος – Στιγμές Μεταμόρφωσης

Ι. Χριστοφοράκος
1990

Ο καλλιτέχνης λοιπόν αυτό πρέπει να κάνει, μόνο αυτό. Πρέπει να βαδίζει εκεί που κανείς δεν τολμάει να πατήσει, να πλαταίνει τα πέτρινα μονοπάτια της μελλοντικής ζωής, να τα στρώνει και να μας τα παραδίδει βατά, αφήνοντας στο δρόμο κομμάτια της ματωμένης σάρκας του. Γιατί ο καλλιτέχνης είναι γενναιόδωρος κι αδιάφορος σαν τον ήλιο. Αν δεν είναι έτσι, τότε πίσω!

Θα πρέπει να σου δώσω το χέρι να σε βοηθήσω να κατέβεις στη λάσπη και στα σκοτάδια, όπου εκτιμούν καλύτερα το φως. Ή πάλι, αν είσαι από καλλιτεχνική στόφα, να σε βυθίσω στο πηχτό λάδι, στον πόνο της ανθρώπινης μοναξιάς, όπου τα σαγόνια σπάνε χαλίκι. Για να γίνουν αυτά όμως πρέπει να τα χεις βάλει με το Θεο, με τον κόσμο, με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Από το βιβλίο «Μιχαήλ»
του Παναίτ Ιστράτι

ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΕΝΟΣ

Σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση να ασχοληθεί κανείς σοβαρά στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα με ζωγραφική και μάλιστα με εκείνη, η οποία διαφέρει τόσο από την αποκαλούμενη «new fauves», που παρουσιάστηκε κραυγαλέα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ογδόντα, όσο και από την «new intellectual» των τελευταίων πέντε ετών.
Ο Γιώργος Ξένος, γεννημένος το 1953 στην Αθήνα, είναι ένας ζωγράφος, ο οποίος από το 1970 αναπτύσσει σιωπηρά και με συνέπεια το έργο του, ανεπηρέαστος από τις εποχιακές τάσεις της εκάστοτε περιόδου. Περιεχόμενο της δουλειάς του είναι η νεκρή φύση, το τοπίο και η φιγούρα σαν υλικό χρησιμοποιεί ακουαρέλα ή ακρυλικό χρώμα, το οποίο απλώνει σε χαρτί μεγάλων διαστάσεων.
Τα έργα της έκθεσης δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, των γεμάτων με κοσμοϊστορικά πολιτικά γεγονότα στο Βερολίνο, όπου ζει και δουλεύει ο Ξένος.
Πριν πιάσει Ο ζωγράφος το πινέλο, δημιουργεί πολλά σχέδια με μολύβι, που ορίζουν τη φόρμα και το περιεχόμενο των έργων του. Τα σχέδια δεν είναι γι’ αυτόν προκαταρκτικές σπουδές ή έργα δευτερεύουσας σημασίας, αλλά ανήκουν στα δυνατότερα εκφραστικά του μέσα. Πίσω από κάθε σύνθεση κρύβεται ένα λεπτομερές γραμμικό οικοδόμημα, μια ορμητική δέσμη γραμμών, που δομεί την επιφάνεια και ελευθερώνει το δρόμο προς τη ζωγραφική ανάπτυξη. Το χρώμα απλώνεται πλατιά και ρέει πάνω στην επιφάνεια. Το χέρι ακολουθεί παλμικές κινήσεις και δημιουργεί πλούσιους χρωματικούς τόνους. Αυτό το εναλλακτικό παιχνίδι μεταξύ σχεδίου και χρώματος ορίζει το έργο του καλλιτέχνη.
Η βαθειά αίσθηση της φύσης που έχει ο Ξένος, δεμένη με μια ευαισθησία για λεπτές αποχρώσεις, οδηγούν σε μια κορύφωση και δραματοποίηση των συνθέσεών του. Το κάθετο, μοναχικό κυπαρίσσι και το οριζόντιο, εκρηκτικό βουνό ακολουθούν ακριβείς παρατηρήσεις της φύσης και μεταβάλλονται σε ζωγραφικούς ρυθμούς. Κυριευμένα από το έντονο και δυνατό φως της Ελλάδας χρώματα και εριγράμματα διαλύονται. Η ενέργεια αυτού του δυναμικού έργου της φύσης που ελευθερώνεται, δημιουργεί παλμούς πάνω στη δισδιάστατη επιφάνεια και την μετατρέπει για τον παρατηρητή σε χώρο
διαλογισμού.